ajandamı atmam.Günün önemli haberlerini,ilginç gördüğüm keşifleri iliştirmeye
çalışırım. Uğraştığım şeyleri not alırım.Nelere, zaman ve emek harcadığımı,nelere
kafa yorduğumu, bazen de nasıl hissettiğimi not alırım. Her sayfa, bana ayrı bir
mevsim yaşatır, geriye döndüğümde.Mesela ölüm haberleri, ölümlülerin hayatta
iken başladıkları ve bitiremedikleri şeyi devam ettirme hissi uyandırır çoğu zaman.
Sevdiğim filmlerin isimlerini yazar,onları seyrederken, hayatın kalbini es
geçmemeyi anımsarım.Hemen bir not düşerim belki ardından, cenazesine zenci bir
başkanın katıldığı Nelson Mandela’dan mesela “Yapılana dek herşey imkansızdır.”
Şiirler not alırım. Ya kendim yazarım ya da en sevdiğim şairlerin özel şiirlerini.Bir
sayfa çevirdim ve karşıma Cahit Külebi’nin ilk yayımlanan şiiri çıktı karşıma
“Ayıcılar geçti,affedilmemiş insanlar geçti,Şehirler taş yürekliydi Şarkısı
beyaz,İnsanların büyük rüyaları vardı,İnsanlar bir ölümle öldüler ki,Sevgiler
arasında şaşırıp,Bir unuttular ki deme gitsin”.Bir sayfa daha, yemek yerken,küçük
kızımın, peçeteye yaptığı bir resim iliştirilmiş, dört kişi yanyana ve elele.Ve tabi ki
rant haberleri.Kızılderililerin bir sözü aklıma geliyor, o haberlerin notlarını
görünce”Son ağaç kesildiğinde, son nehir kirlendiğinde,son balık avlandığında;
beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak...yazasım geliyor.Ekim
gibi dünyaca ünlü flüt sanatçımız Şefika Kutluer ile röportaj hazırlıklarım
başlamış.Kendisinin,bundan 55.000 yıl öncesinden gelen dünyanın en eski flütü ile
çalarken bir resmi var. Bazen uğraşlarıma, köylere kadar gidip binbir zahmetle
karşılık beklemeksizin konser veren bu eşsiz bayanla tanışma onurunu bana
verdiği için şükran borçlu olduğumu düşünüyorum.
Eski çalılıklardan yapmaya çalıştığım bir mumluk gözüme çarpıyor, eskizlerini
çizmişim.Gülümsüyorum.Büyük kızıma her gece uydurduğum masallardan birini
yazmışım.Sonraki sayfa birbirine yapışmış ayırmaya çalışıyorum.Biraz yrtılıyor.Ne
yazdığını görüyorum.Fırının ışığı, fırın çalışmadan da yanıyormuş.Onu, servisine
bildirmek için not almışım.Düşünüyorum da bugün –servisin yaptık demesine -
rağmen fırın hala çalışıyor, ama ışığı yine de kafasına göre yanıyor.Acaba dünyanın
herşeye rağmen dönmesi de böyle birşey mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder