Kısacık Notlar Büyük Hikayeler

O gün, farklı bir heyecan yataktan erken kaldırmıştı onu. Bir sürpriz hazırlamıştı aylar önce,

malum çocuklar olduğundan beri, doğru dürüst yalnız kalmaları için, özel sebepler dışında hiç

fırsat olmuyordu.

 Sabahlığını sırtına taktığında, üşüme geldiğini hissetti. Hava serinlemişti. Onca sıcak, hatta

buharlaştırıcı havadan sonra, bu serinlik bir limon kolonyası rahatlatıcılığındaydı. Beğenerek

aldığı organik halı üzerinde dolaşırken, ayaklarında terliklerinin olmadığını,  yatağın altına

saklanmış olduğunu gördü. Eğilmek için dizlerini büktü. Küçük bir kağıt parçası ilişti gözüne,

pamuklanmış, tozlara bulanmış.”Yeter ki “yazıyordu notta. İlk bakışta, yazıyı tanımaya çalıştı. Ama tanıdık değildi. O sırada çalan kapının zili ile elindekini konsolun üzerine bıraktı ve kapıya gitti.

Günlük işleri başlamıştı. Sütü boşaltmak için, kocaman tenceresini almaya gittiğinde, ufak kızın

uyanması, her zaman ki gibi, zamanlamanın uygunsuzluğu,  Murpy’e yükleme şansını

yakalatmıştı. Sütün kaynaması beklenirken, ufaklığın meyve suyunun içine konulan karper peynir

çalkanırken, telefon çaldı. Hobi olarak yaptığı resimlerden birine alıcı çıkmıştı , onun

için arıyorlardı. Kısa bir görüşmeden sonra, kendinden memnun bir halde, ikisi de karnı doymuş

olarak bahçeye hava almaya çıktılar. Zaman, onu kullandıkça artıyordu adeta. Akşam için

kuaföre gitmek istemediğinden,  kendisi için özel bir şeyler yapmayı planlıyordu.  Aynanın

karşısında, uzun saçlarını elleri ile birkaç kez döndürerek şekil vermeye çalıştı. Ama tokasız

olmayacaktı.  

 Kocasının, akşamki planından haberi olmadığını anımsadı. Dudaklarını buruşturdu. Ama bu

sürpriz olacaktı. Öyleyse, nasıl onu habersiz bir sorun olmadan eve getirebilirdi. Öyle ya işi

çıkarsa. Tüm plan mahvolurdu. İşyerine, isimsiz bir çiçek göndermeye karar verdi. Çiçekçinin

telefonunu, defterde aranırken, bir yandan da nota ne yazması gerektiğini düşünürken, kızının

elinde, sabah konsolun üstüne bıraktığı notu gördü. Ve beyaz zambaklardan oluşan demetin

üzerine, kırmızı kalem ve el yazısı ile “Yeter ki” yazılmasını istedi, kısık bir sesle. Sanki karşı

tarafla gizli bir şeyler planlıyordu da kimsenin duymasını istemiyordu.

 Her zaman, şık giyinmeyi severdi. Evde bile olsa sanki gezmeye gider gibi hazırdı. Kendini,

aynaya baktığında iyi hissetmesi, yaratıcı olmasını sağlıyordu. Tüm yoğunluğuna rağmen,

bakımını kendi yapar, yine de aksatmazdı. Yemek yapmayı çok sevdiğinden,  sürekli değişik

tatlar denemek isterdi. Bazen sonuç hüsran oluyordu ama, eşi bugüne kadar, bu huyundan dolayı

hiç şikayet etmemişti. Sürekli, kendisinin deliliğe varan alışkanlıklarına uyum sağlamaya çalışsa

da, bazen kendisine zarar verdiğini düşündüğü zamanlar, hafif azarlamalar yapıyordu. Örneğin;

soğuğa rağmen, çıkıp yürüyüş yapıp, kronik faranjitini azdırdığında.

 Akşam olmak üzereydi. Telefonu eline aldı. Sekreterine, eşi ile görüşmek istediğini

söylediğinde kalbi pat pat atıyordu. İlk tanıştıklarında,  kız yurdunda, bütün gün onun

kendisini sevip sevmediği üzerine heyecanlı sohbetler ederken, arkadaşının aklına uyup geç bir

saatte, eşinin evini aradıklarında ankesörlü telefonla. Annesinin telefona çıkması ve eşini

istediklerinde, benim buyrun demesindeki şaşkınlığını anımsadı. Ne kadar uzun bir zaman

geçmişti. Ancak geriye dönüp baktığında farkedilen hain zaman, onlara iki güzel kız da

bağışlamıştı. O sırada, çiçeğin büroya gidip gitmediğini, teyit edip etmediğini anımsadı. Etmişti.

Güzel buket, notla beraber büyük bir ihtimalle, masasının üstünde duruyordu. Telefon

bağlandığında sakin sakin konuşmayı denedi. Akşama dışarıya çıkmaları gerektiğini, küçük kız

için alınacak eşyalar olduğunu, bunun için geç kalmamasını  söyledi. Eşi işyerinde açtığı zaman,

telefona asla canım diye başlamazdı. Efendim dedi her zamanki gibi.

-Bu akşam mı?

-Evet bu akşam

-Acil mi?

-Evet yarın okulda kullanacaklarmış. Öğretmen bize haber vermeyi unutmuş.

-Hay allah!

- Ne oldu ki ?

-Aslında bir saat öncesine kadar bir plan yoktu. Ama biraz önce yönetim kurulundan birilerinin

yakın bir yerlere geldiğini, son anda da bizim şirketi de ziyaret etmek istediğini söylediler. Ben

da akşam bir yemek organizasyonu planlamıştım.(Derken, yüzük taktığı eliyle de çiçekteki notu

tekrar okuyor ve gülümsüyordu.)

-……….

-Alo orda mısın ?

-Ha evet. Tabi canım. İş daha önemli başka zaman alırız.

-Hadi var mı gelirken alınacak birşeyler

-Hayır hayır her şeyimiz var !

-Görüşürüz o halde. Çok geç kalmam.

-Telefonlar kapandı.

-