Her şeyi boşlayarak yaşayabilmek nefes alabilmek gerekir. Nefes almak için sevilmeye, saygı duyulmaya ihtiyaç yoktur. Ama yaşamadığını anlayabilmek için bunlara ihtiyacın var. Ekmeksiz susuz yaşanmaz. Onlar zaten sende var. Ruhunda, özünde onlarla berabersin. Kimseye zorla senin kıymetini bildiremezsin, gözleri kör ise, kimseye tatlı sözler söyletemezsin, dilsiz ise. Hayatı kendine cehennem edip elin boş dönmektense, her gün hayal kırıklığı yaşamaktansa niye gülüp geçmiyorsun ki inan bana daha kolay. Sadece yüksek bir eşikten atlamak gibi.
Düşünün ki insanoğlu nice yetenekleri, yıllar sonra adeta eserlerini milyonlarca dolar vererek güven altına almaya çalıştığı sanatçıları sefalet içinde gözlerini yummalarına seyirci kalmıştır. Zaman gelince kocanız, çocuğunuz, anneniz, babanız, kardeşleriniz bile, sizi kıracak o güne kadar onun için yapmaya çalıştığınız her şeyi yok sayıp alalede biri gibi davranabilecektir. Lütfen rica ederim buna alınmayın. Buna doğanın bir kanunu gibi bakın, siz de sizden öncekilere yaptınız bunu belki. Ama haklıydınız. Onlar da kendilerine göre haklı olabilirler. Hayatın zaman olarak geçtiğini kabul ediyorsanız, hayatın sizin zamanınızdaki gibi olmadığını kabul etmek mecburiyetindesiniz Eskiden çalışmayan bir kadın, bazı şeyleri kanıksamaya mecburdu. Şimdi çalışan bir kadında da aynı şeye mahkum. Bunu perhiz yapan bir vücudun ilk zamanlarda şeker yemeyince verdiği tepkiye zamanla alışıp şeker yemesede tepki vermemesine benzetebiliriz. Yani çalışıyor olmanız veya olmamanız bir süre sonra sizin söz hakkına sahip olmanız konusunda bir ayrımda bulunmuyor. Elbette bunu kendinizi tamamen teslim edin modunda söylemiyorum. Ama kibir ve ukalalık moduna girdiği zaman evliliklerin çabuk devrilme aşamasına girmesinden ve asla yakalanmayacak bir mutluluk tramvayına dönmesinden korkuyorum.
Hayatı, olduğu gibi kabul etmekten başka çaresi olmayan biri gibi umutsuz değil, ama rüzgar değirmenleriyle tek başına savaşacak kadar da fütursuz olmayınız. Kadının en iyi yapabildiği şey bu zaten “DENGE”
17.10.2016
